Jakie badania wykonać gdy podejrzewamy u pacjenta erlichiozę monocytarną?
MORFOLOGIA KRWI
Najbardziej charakterystycznym dla erlichiozy monocytarnej zaburzeniem hematologicznym jest tombocytopenia, szczególnie taka, która utrzymuje się długo. Jej następstwem są zaburzenia w krzepnięciu krwi. Początkowo rozwijają się także się lekka leukopenia i lekka anemia, które z czasem przechodzą w pancytopenię i postępującą anemię nieregeneratywną.
ROZMAZ KRWI
W standardowo barwionych rozmazach krwi mogą uwidaczniać się morule tworzone przez Ehrlichia canis w monocytach, jest to jednak sytuacja rzadka i nawet występowanie nasilonych objawów klinicznych nie gwarantuje ich stwierdzenia. Dlatego też nie można opierać diagnostyki o rozmaz bezpośredni jak w przypadku Babesia canis.
BADANIE SZPIKU KOSTNEGO
Pancytopenia występująca u psów z przewlekłą erlichiozą monocytarną może skłonić do przeprowadzenia badania szpiku kostnego, które najczęściej wykazuje jego hipoplazję lub całkowitą aplazję.
BADANIA SEROLOGICZNE
Badania serologiczne potwierdzają obecność przeciwciał swoistych dla E.canis, największa koncentracja przeciwciał pojawia się między 7 a 28 dniem od zakażenia.
Przeciwciała można oznaczać zarówno metodą szybkiego testu płytkowego jak i mierząc ich dokładne miano np. metodą IFAT czy Elisa. Miano przeciwciał ma szczególne znaczenie w sytuacjach wątpliwych, rozstrzygające jest wówczas badanie par surowic w odstępach 2-3 tygodniowych, widoczny wzrost miana w drugim badaniu potwierdza aktualne zakażenie.
Wadą testów serologicznych jest możliwość wystąpienia reakcji krzyżowych z innymi gatunkami Ehrlichia oraz z Anaplasma phagocytophilum. Nie znajdują one również zastosowania w początkowej fazie zakażenia.
BADANIE METODĄ PCR
Materiałem do badania tą metodą jest krew i ma ono szczególne znaczenie w początkowej, ostrej fazie choroby, gdy nie są jeszcze możliwe do wykrycia przeciwciała, a koncentracja E.canis we krwi jest duża. W tej fazie często jest to jedyna metoda, którą można potwierdzić zakażenie.
Comments