Giardioza jest jedną z częstszych chorób pasożytniczych zwierząt. O czym warto wiedzieć przy jej diagnozowaniu i leczeniu?
GIARDIOZA
Giardioza to choroba wywoływana przez pierwotniaki z rodzaju Giardia. Są to pierwotniaki pasożytujące w jelitach, powszechne u psów i kotów, ale mogące występować również u innych zwierząt towarzyszących jak króliki, chomiki czy szynszyle. Niebezpieczne są również dla ludzi. Do zarażenia dochodzi drogą oralno-fekalną, możliwe są transmisje międzygatunkowe. Częstym objawem giardiozy jest wodnista biegunka, ale inwazja może również przebiegać całkowicie bezobjawowo.
DIAGNOSTYKA
W diagnostyce weterynaryjnej najczęściej stosowane metody wykrywania giardiozy to metody mikroskopowe oraz szybkie testy immunochromatograficzne (test IC).
Możliwe jest również zastosowanie testu ELISA oraz metod biologii molekularnej (PCR). Ta ostatnia metoda, choć najdroższa, sprawdza się zwłaszcza przy bardzo małej koncentracji cyst Giardia w próbce, niemożliwych do wykrycia pozostałymi metodami.
Niezależnie od tego, na którą metodę się zdecydujemy ważne jest prawidłowe pobranie próbek kału. Cysty Giardia są wydalane nieregularnie i w zmiennych ilościach dlatego próbki do badania należy pobierać z 3 dni co drugi lub trzeci dzień, do dedykowanych pojemników aptecznych.
TRUDNOŚCI W LECZENIU
Leczenie giardiozy może utrudniać zjawisko autoinwazji. Oocysty Giardia często zanieczyszczają nie tylko posłanie zwierzęcia ale także dywany, kanapy oraz sierść zwierzęcia. Oznacza to, że poza podawaniem leków doustnych ważną rolę w leczeniu ma również dezynfekcja środowiska oraz kąpiele zwierzęcia, a cały proces może okazać się długotrwały.
KONTROLA LECZENIA
Ze względu na mogące wystąpić trudności w leczeniu oraz częstą bezobjawowość giardiozy kontrola skuteczności leczenia ma kluczowe znaczenie.
Materiał do badań kontrolnych należy pobrać tak samo jak do badań diagnostycznych (z 3 dni, co drugi lub trzeci dzień).
W naszym laboratorium kontrolę wykonujemy metodą flotacji i sedymentacji z octanem etylu. Jest to najczulsza z metod mikroskopowych wykrywania Giardia, pozwalająca na zdiagnozowanie nawet niewielkiej inwazji. Zbieranie próbek do badania kontrolnego należy rozpocząć po tygodniu od zakończenia leczenia. Jeśli w badaniu kontrolnym nadal znajdują się oocysty Giardia należy powtórzyć cały cykl farmakoterapii i dezynfekcji, a następnie powtórnie wykonać badanie kontrolne. Warto również wykonać kolejne badanie kontrolne po miesiącu od wyniku negatywnego ponieważ nawet pojedyncze oocysty przetrwałe w środowisku mogą doprowadzić do rozwoju kolejnej inwazji.
Do oceny skuteczności leczenia nie należy stosować testów IC ponieważ mogą one dawać wyniki fałszywie dodatnie nawet do 8 tygodni od zakończenia leczenia.
Comments