Zator o podłożu zakrzepowym może być przyczyną nagłego pogorszenia się stanu pacjenta. Mnogość możliwych objawów klinicznych oraz presja czasu sprawiają, że diagnostyka zatorów u psów jest trudna. Oznaczenie poziomu D-dimerów w osoczu pozwala na szybkie potwierdzenie lub wykluczenie zakrzepu i może być decydujące dla postawienia właściwej diagnozy.
D-DIMERY CO TO TAKIEGO?
D-dimery to białka powstające podczas degradacji skrzepu fibrynowego. Wykazanie podwyższonego stężenia D-dimerów w osoczu świadczy o toczącym się w organizmie aktywnym procesie fibrynolizy. Sytuacja taka ma miejsce zarówno po mechanicznym uszkodzeniu naczynia krwionośnego jak i po nadmiernej aktywacji układu krzepnięcia, kiedy dochodzić może do powstawania zakrzepów w miejscach gdzie nie doszło do uszkodzenia naczynia.
NAJCZĘSTSZE PRZYCZYNY WZROSTU STĘŻENIA D-DIMERÓW W OSOCZU U PSÓW:
DIC
choroba zakrzepowo-zatorowa
zator tętnicy płucnej
stan po zabiegu chirurgicznym lub urazie
stany zapalne
ciąża i okres poporodowy
nowotwory
KIEDY WYKONAĆ BADANIE?
Zawsze gdy podejrzewamy wzrost aktywności koagulacyjnej, powstawanie zakrzepów i obecność zatorów. Objawy zależne są od umiejscowienia procesu chorobowego. Mogą być to np. objawy neurologiczne, duszność, bladość skóry lub zmiana obrysu kończyny czy nagłe pogorszenie się stanu ogólnego pacjenta o niewyjaśnionej przyczynie. Zatory stanowią stan zagrożenia życia, a oznaczenia D-dimerów można używać zarówno do ich potwierdzenia jak i wykluczenia.
MATERIAŁ
Materiałem do badania jest osocze cytrynianowe. Ważne jest, aby zwrócić uwagę na to, w którym miejscu na próbówce znajduje się znacznik i pobrać odpowiednią ilość krwi. Zarówno za mała jak i za duża ilość krwi w próbówce może doprowadzić do zafałszowania wyniku.
Comments